BAHARA ŞURDA NE KALDI?

Çocukken yaz mevsimini severdim, malum yaz tatili. Sonra aslında yazı da çok sevmediğimi anladım, malum çalışma şartları bazan istediğiniz izni almanıza bile imkan tanımıyor, değil ki tatil, kavurucu sıcak da cabası. Amaaaa, ilkbaharla sonbahara sözüm yok! 

15 gün kadar önce, akşam iş çıkışı şu üstteki fotoğrafı çektim. Batıda güneş yeni çekilmiş ama aydınlık bitmemiş, kuzeye doğru gittikçe iyice gece olmuş. Sonra kar yağdı, bir kaç gün içinde yollardan tamamen, bahçelerden, çatılardan da kısmen çekildi. Kar kalmasa da, sabahları ayazdan kırağı oluşmaya başladı. Geçen gün kendimi yataktan jiletle kazıyarak işe geldim -her sabah olduğu gibi- ve neredeyse aynı yerde, şu aşağıdaki fotoğrafı çektim.  Arabaların camlarındaki buzu temizlemek fazladan 10-15 dakikamızı alıyor, yolda yer yer sürgünler oluyor ve ruhumuzu üşütüyor.  

Sonra akşam eve gelince bir de bakıyorum, bloger arkadaşlarım örgüleri, dikişleri eşliğinde kahvelerinin sıcak çikolatalarının fotoğrafını koyuyorlar sayfalarına. Üstelik okudukları kitapları da göstermezler mi? Ayol ben siz ev hanımlarını nasıl kıskanmayayım şimdi? Her zaman söylerim ev hanımı olsam, kış başında eve bir girerdim, ilkbahara kadar; İlkbaharda kır bayır; yaz başında da bir daha girerdim, sonbahara kadar; sonbaharda yeniden kır bayır. Kışla yazı evde geçirirdim. Laf aramızda ev hanımlarının, bekara eş boşamanın kolay gelmesi hakkındaki düşünceleri buraya kadar gelmiştir, belirteyim:) Az daha sabır, önümüzde Ocakla Şubat kaldı. Marta bahar her anlamıyla gelsin artık memleketime;)