RUHUMUZA SAĞLIK

Bu aralar bedenimle ruhum yorgunlukta birbirleriyle yarışıyorlar. Zaman zaman da sürmenajın eşiğinde dolaştığımı düşünüyorum. Mesela şu an pazar gecesi saat 23.30. Ertesi gün erkenden kalkıp işe gitmeye ve 15 gündür hazırladığı ihaleyi o hafta toparlamaya niyetli bir insan, şu saatlerde yatmış, hatta uyumuş olur değil mi?  Oysa ben an itibariyle, oğlunun yıkanmış, ütülenmiş, giyilmeye hazır bir okul gömleği bulunduğunu zanneden ama aslında yanılan bir anneyim. Sabaha karşı tamamlansın diye makinaya çamaşır atıp programlamak için kir sepetini eşelerken bir de ne göreyim? Oğlumun iki gömleği de pimpis. Babası da beyaz gömlek giymez ki, bir kerelik dolabından aşıralım. Mecbur beyazları attım, 1 saat 58 dakika kadar sanırım, sizlerle başbaşayım artık. 

Kafamın içinde, kuyrukları birbirine değmemesi gereken onlarca tilki dolaşıyor. Yapılacaklar listem çok uzun, hiç birine sıra gelmiyor. Dinlenmek için cumayı iple çekiyorum, dinlenememiş olarak pazartesi işe geri dönüp, "çok şükür pazartesi geldi" diyorum. Koşuşturmaktan kilomda anlamlı miktarda azalma olmamakla beraber, bedenimde pantolonlarımın bol gelmesinden dolayı hissedilir bir incelme söz konusu... Normal bir kadının gidip gardrobunu yenilemesi için bulunmaz bir fırsat değil mi? Ben alışverişe bile gidecek zamanı bulamadığımdan, kendimi karbonhidrata vurdum, eski pantolonların yeniden uymasını bekliyorum:)

Abartmak hoşuma gidiyor yazarken, fark etmişsinizdir elbette. Allah sağlık sıhhat versine bağlayıp bol çiçekli görüntülerle başbaşa bırakıyorum sizleri: En üstteki üç fotoğrafta görünen barış çiçeği annemden getirdiğimiz çiçek. Bize gelince çiçek açtı. Onunla konuştuğum, pozitif enerji akıttığım için falan değil. Ben anca su veriyorum. Şu aralar kendime faydam yok. Çiçeğe böceğe olmayan pozitif enerjimi verecek değilim. Onun açacağı varmış, yerini sevmiş falan diyelim. Eğer bir gün kurursa, bu durumdan da üstüme pay falan almak istemem. Saksı Koçtaştan sanırım. Migros da olabilir. Fiyatı 15-20 TL civarındaydı. Çiçeğin kendi saksısıylaa yeni aldığım saksının içine oturttum, gayet de rahat oldu.  Saksının yanındaki mavi objeler eltimin taaaa ne zamanki tatil hediyesi.

Dua çiçeği

Üstteki çiçek dua çiçeği. Akşama doğru yapraklarını toplayıp dikiliyor. Dua ederken elleri havaya kaldırmak gibi. Lamba ışığı falan da dinlemiyor. Kesinlikle gün ışığına duyarlı. Gün ışıyınca da tık tık yaprakları atarak açılıyor. Tam hocalara malzeme bir çiçek. Bitkilerin tesbihi falan... Şaka bir yana beni duygulandıran bir çiçek:)

 Aşağıdaki yine annemden. Kalın kısa yaprakları, dikenli dalları ve inanılmaz güzel çiçekleri var.

Çiçekler ne kadar  çok güneş görürse o kadar çok kızarıyor. Hatta güneşi az veya çok görmesine bağlı olarak aynı daldaki kimi çiçekleri kıpkırmızıyken kimi çiçekleri pembe, beyaz hatta uçuk sarı olabiliyor. Ne Latince ne de Türkçe adını biliyorum. Ama görüntüsünü biliyorum, müthiş..

Bu çiçeğin adını da bilmiyorum. Ortadaki pembe kısım büyüdükçe yeşillenip yaprağa dönüşüyor, ortadan yeni pembe yaprak çıkıyormuş. Ben henüz bu rutini farkedemedim ama şimdilik çok nefis bir görüntüsü var:

Aşağıda Antarium diye bir bitki var. Toprağına bir etiket dikmişler. Çiçek Türkiye'de satılmakla beraber etiketine tek satır Türkçe bilgi eklememişler. Şiddetle kınıyorum. Bir çiçek etiketi okumak için şu yaştan sonra İngilize işine giremeyeceğim.

Çiçek gibi birhafta diliyorum herkese.